ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
(Περίληψη εισήγησης)
Ως συγγραφέας και καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας ζώντας και διδάσκοντας πάντοτε στη διασπορά είχα την ιδιαίτερη τύχη να γνωρίσω το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη όπως και των περισσοτέρων μεταπολεμικών θεατρικών συγγραφέων μέσα από την ζωντανή εμπειρία της μετανάστευσης και της διασποράς. Μεταφέροντας αυτή την βιωματική ανάγνωση του έργου της, θα το ερμηνεύσω υπό το πρίσμα της «εσωτερικής μετανάστευσης και εξορίας».
Το νεοελληνικό φαινόμενο της «εσωτερικής μετανάστευσης», όπως παρουσιάζεται σε ένα μέρος του μεταπολεμικού θεάτρου και ειδικώτερα στο θέατρο της μεταπολίτευσης, αποτελεί ένα ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτο φαινόμενο, που είναι πιο σύνθετο και πολύπλοκο και πιο διαχρονικό από ό,τι συνήθως πιστεύουμε. Τυχόν ομοιότητες και συγγένειες προς ανάλογα θεατρικά έργα της Ανατολικής Ευρώπης, της Ιρλανδίας και της Σερβίας αξίζει να σημειωθούν και να μελετηθούν από κοινού.
Στην εισήγησή μου θα εστιάσω κυρίως την ανάγνωσή μου στα έργα Η Πόλη, Αντόνιο, και Η κασέτα της Λούλας Αναγνωστάκη. Μέσα από τα έργα αυτά θα παρακολουθήσουμε τις συνεχείς μεταμορφώσεις του ατόμου σε κάτι άλλο και ανοίκειο, τους μηχανισμούς εγκλεισμού και αποκλεισμού, αποξένωσης και απαλλοτρίωσης ανθρωπίνων αξιών και τον εγκλωβισμό του σ’ ένα σύστημα διαρκούς ξενικότητας και εξορίας. Κοινωνικά και πολιτισμικά προτάγματα που τίθενται μέσα στο έργο της Αναγνωστάκη θα συζητηθούν και στο πλαίσιο της θεωρίας της λογοτεχνίας, κυρίως του έργου των Ζιλ Ντελέζ και Τζ. Κριστέβα. Η διασπορά και η πρωτοπορία είναι δύο όροι που θα απασχολήσουν την μελέτη μου και η ιδιαίτερη φύση τους σε μία πολύ ιδιόμορφη λογοτεχνία, όπως είναι η νεοελληνική. Επομένως, για την ερμηνεία μου θα δανειστώ και θεωρητικά εργαλεία από τις Πολιτισμικές Σπουδές και την Σύγχρονη Κριτική Θεωρία σ’ ένα πλαίσιο καθαρά συγκριτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου